Dead People klinkt net een beetje anders dan de uitstekende voorganger Leaves (zangeres Sarah Pepels is er niet meer bij), maar zeker niet minder. Vier songs van Marino Roosen die ons weer zeer bevallen - vijf eigenlijk want er zit nog een extraatje bij.  Trage, klaaglijke liedjes over zijn overleden vader en grootmoeder. 

Bonfire Lakes verdient het om nog bekender te worden, zeker als Roosen zulke knappe liedjes blijft schrijven. Treurige songs, dat zeker, maar van een universele schoonheid, nog versterkt door de herkenbare thematiek.

In de sterke opener The Keg wordt de ingetogen klinkende piano aangevuld met een zachtjes huilende gitaar.  Old Soul doet daar niet voor onder met die aandoenlijke zang. In Song For Ma roept Marino herinneringen op aan zijn grootmoeder - gewoon samen koffie drinken, eenvoudig maar herkenbaar. De melancholie wordt hier mooi versterkt door de hoornpartij.  Vacancy bevat wat meer gitaarkracht en –pracht, ook door de hard/zacht-afwisseling.

Pas na enkele beluisteringen merkten we de ‘hidden track’ Happiness op, een mooi ingetogen nummer, en tevens de volgende single.  Past thematisch niet bij de andere nummers, vandaar dat het er als een bonus aan toegevoegd werd.

De ep zit in een smaakvol en knap hoesje, temeer daar het zo nauw aansluit bij de liedjes.  Het geheel maakt het plaatje tot een ontroerend kunstwerkje – een kleinood beslist niet te negeren door liefhebbers van het genre (Isbells, Marble Sounds, Jason Molina, Sophia, Sufjan Stevens, Wilco, Bon Iver, The Walkabouts, Willard Grant Conspiracy, ...)

Sterk werk wederom van Bonfire Lakes!

Marc Vos